Werken op de HIC
‘Saamhorigheid in team opname is vergroot’
door Anne Helmus
Gerard de Roos, Psychiatrisch Verpleegkundige, werkzaam op de High Intensive Care (HIC), wil me op zijn vrije ochtend telefonisch te woord staan over de moeilijke periode die de opname-afdeling de afgelopen tijd doormaakt en hoe hij samen met zijn team er weer bovenop probeert te komen.
Het rapport van de inspectie raakte ons allemaal behoorlijk
De druk was groot
Gerard: ‘Eerlijk gezegd zag ik de ellende niet echt aankomen. Het rapport van de inspectie raakte ons allemaal behoorlijk en overviel ons. Op zich heb ik er waardering en respect voor dat Lentis zelf het bezoek van de inspectie heeft aangevraagd, omdat ze geluiden hadden opgevangen dat er problemen waren. De inspectie kreeg het verzoek om de zaak eens tegen het licht te houden. Ze zijn langs geweest en gaven een flink signaal af. Ik ben op zich goed te spreken over hoe het management de zaak heeft opgepakt. Ze zijn echt samen met ons opgetrokken. De druk was groot om op korte termijn veranderingen en verbeteringen door te voeren. Door middel van veel extra werkoverleg hebben we een plan van aanpak gemaakt. Ook maakte iedereen duidelijk hoe hij/zij er instaat en er over denkt. We hebben er zwaar aan getrokken om orde op zaken te krijgen.’
Zware verantwoordelijkheid
‘Misschien is de kern van het probleem wel om goede behandelaars op de werkvloer aan het werk te krijgen. Er is een landelijk tekort aan psychiaters. Ook bij ons bleek dat moeilijk op te vullen. Om als psychiater op een opname-afdeling te werken is ook een zware verantwoordelijkheid. We moeten functioneren met tijdelijke en parttime behandelaars. Die uiteraard proberen het allemaal goed te doen. Behandelaars zijn belangrijk, omdat ze een grote rol spelen bij het tot stand komen van het behandelplan. We hebben dat als verpleegkundigen nodig om gericht te kunnen handelen.’
Gewoon een kwestie van afvinken
‘Een belangrijk punt van kritiek van de inspectie was de gebrekkige of late somatische screening. Dat lichamelijk onderzoek is inderdaad een belangrijk punt. Het maakt nogal wat uit of je psychische disbalans veroorzaakt wordt door suikerziekte of door schizofrenie.
We zijn er nu met zijn allen behoorlijk scherp op dat de protocollen en richtlijnen worden nageleefd en de vereiste onderzoeken tijdig worden gedaan. Eigenlijk is het gewoon een kwestie van afvinken. We spreken elkaar er ook op aan om dat voor elkaar te krijgen en te houden. Daar is natuurlijk discipline voor nodig. Nu moeten we het ook volhouden. Daar heb ik alle vertrouwen in. Er heeft echt een cultuuromslag plaatsgevonden wat deze zaken betreft.’
Vriendelijke en gasvrije sfeer
‘Als ik voor mezelf spreek zeg ik dat de alledaagse patiëntenzorg nooit in gevaar is geweest. We zijn een afdeling met een vriendelijke en gastvrije sfeer. Patiënten zijn graag bij ons en hebben weinig van de bemoeienis van de inspectie meegekregen. Ik werk samen met een heel leuke club mensen en ik mag graag naar mijn werk gaan. Zo nodig zeggen we elkaar de waarheid en houden zo de communicatie open. Er is veel vertrouwen naar elkaar. Je moet ook wel van elkaar op aan kunnen. Je hebt altijd te maken met onvoorspelbaar gedrag dat op de loer ligt. Waar je dan onmiddellijk iets mee moet. In ons werk is het voor iedereen ook heel erg zichtbaar wat je doet of nalaat. Ook door patiënten wordt je kritisch bekeken. Duidelijk anders dan wanneer je ambulant veel een op een werkt.’