Door Anne Helmus
De laatste Omloop
In 2003 vond voor het laatst het grootschalige fietsspektakel plaats, genaamd De Omloop. Lentis heette toen GGz Groningen. De toenmalige tocht duurde drie dagen en er werd 460 kilometer verreden. De heer Schaap, lid van de Raad van Bestuur, was onder andere organisator. De route ging langs veel historische en culturele hoogtepunten die de provincie Groningen rijk is. Voor de deelnemers was het een fantastische tocht, die voor een deel in diensttijd plaats vond. De zelf gekroonde wegkapitein de heer Schaap fietste voorop en bepaalde het tempo, 22 kilometer per uur. Lekker rustig peddelen dus. Met dwingende fluitsignalen dirigeerde hij het peloton.
Lentis Rides again
‘Doe je weer mee? Lentis organiseert in mei weer een fietstocht. Net als in the good old days met motoragenten voor en achter. Ze houden het verkeer tegen zodat we onbekommerd door kunnen fietsen. Lijkt me leuk als je mee doet!’ Dit mailtje van een bevriend oud-collega doet mijn hart sneller kloppen. Bij navraag blijk ik als oudgediende mee te mogen doen. Na een verblijf van zes weken in Spanje blijven er twee weken over om te oefenen. Elke dag zit ik, sinds jaren, een paar uur op de fiets. In de vooraankondiging lees ik dat de tocht 120 kilometer lang zal zijn en de gemiddelde snelheid bijna 29 kilometer. Ik voorzie mijn teller van een nieuw batterijtje en zie dat ik tijdens mijn oefenrondjes amper boven de 25 kilometer uit kom en ook alleen nog maar bij gunstige wind.
De moed zakt me in de benen
Op de bewuste dag pik ik mijn fietsmaatje op en rijden we naar de startplek in Zuidlaren. Het bestelde fietsshirt XL blijkt amper te passen. Ik kies strategisch positie in mijn peloton. Voorin vlak achter de brede schouders van de mannen van Grinta, de organisatie die dit evenement in zeer goede banen zal leiden. Ze zorgen voor het kopwerk en leveren bij elk van de drie pelotons een hekkensluiter die mogelijke uitvallers bij de kudde houden.
Gelijk al in het begin is het tempo hoog. Ik begin raar te ademen en de moed zakt me in de benen. Ik zak af, verlies vaart en raak in paniek, waar het niet beter van wordt. Dan voel ik een grote warme hand op mijn rug. Jaap V. brengt me als een hulpmotor naar mijn plek terug. ‘Rustig blijven ademhalen,’ zegt hij. Ik herpak mezelf en fiets lekker door naar Stadskanaal en vervolgens naar Winschoten. Alwaar we lang pauzeren en allerlei lekkers naar binnen werken. Gelegitimeerd ongegeneerd schransen om de verbruikte calorieën weer aan te vullen. Heerlijk!
Een geweldige windvanger
Op weg naar Groningen krijg ik wederom een inzinking. Nu is het Eef Goesten, die me coachend toespreekt en me een duwtje in de rug geeft. Dan fietst opeens grote Hans naast me. Hij blijkt een geweldige windvanger voor mij te zijn, berekenend blijf ik in zijn luwte fietsen. Hij is een gezellige gesprekspartner en ik heb adem genoeg over om terug te praten. Tot mijn eigen verbazing kom ik ook in Groningen bij het Heymanscentrum aan. Na een paar chocoladesnacks en krentenbollen gaat de karavaan richting Zuidlaren. Met de wind bijna in de rug een makkie. Door werkzaamheden aan de weg krijgen we een toegift van 15 kilometer.
Geen bier en bitterballen
Grote euforie alom in Zuidlaren. We hebben het gehaald. De eindstand is 135 kilometer en de gemiddelde snelheid was 29 kilometer per uur. Later zal ik de scores aan Jan en Alleman vol trots vertellen.
Geen bier en bitterballen bij de finish zoals vroeger maar allemaal gezonde hapjes en opwekkende, maar alcoholvrije drankjes. Het was een topdag. Geweldige begeleiding van Grinta en super coole motormuizen en wat een mooie route!
Bedankt Jolanda Langeland, het Motor Begeleidingsteam Assen, onze eigen horeca (Monique Tuinstra en Herman Overberg). Met dank ook aan onze Raad van van Bestuur (Martin Sitalsing & Hans Hartman) voor het vertrouwen en een akkoord voor deze route en natuurlijk Joris de Jong voor je sportieve idee!
Volgend jaar weer! zegt een enthousiaste Martin Sitalsing.
De Omloop editie 2003:
Nog steeds
in de ban van
het fietsen
Zestien jaar later doet Eef Goesten, psychiatrisch verpleegkundige van het FACT-team in Hoogezand, weer mee. Voor de gezelligheid heeft hij verschillende vrienden van Lentis en oud-collega’s attent gemaakt op de LentisRide. Dat maakt dit fietsgebeuren voor hem een reünie. Natuurlijk werden er veel herinneringen opgehaald en had hij een leuke dag. Iedereen duidelijk een dagje ouder maar daar heb je het maar niet over.
Net als toen in 2003 is Eef nog steeds gegrepen door het fietsvirus.
Niet alleen de wekelijkse rondjes met de mannen van de tourclub, hij maakt nu ook langere reizen op de fiets. Vorig jaar fietste hij naar Santiago de Compostella, heen en terug. De meest mensen laten zich terug met de trein vervoeren, Eef niet. Onderweg overnachtte hij in hostels of goedkope hotelletjes. Als er geen logies voorhanden was sliep Eef ergens onder een afdakje.
Dit jaar ging hij weer die kant op. Iets rustiger nu. Hij liet zich eerst met de trein naar Zuid Frankrijk brengen en vandaar verder Spanje in. Hij heeft geluk met zijn vrouw Francien die hem lekker zijn gang laat gaan met zijn fietsmanie en soloreizen.