Door Anne Helmus

Het moet een verrassing blijven

Operatie kerstpakketten

Het is een enorme, logistiek ingewikkelde operatie om alle kerstpakketten op de goede plek te krijgen. Lentis heeft zelf ruim vierduizend medewerkers. Daarnaast zijn er wel elfhonderd vrijwilligers en stagiaires werkzaam, die ook worden verrast met een pakket.

Henrieke Middel, manager Inkoop was dit jaar al vroeg bezig met het samenstellen van een mooi pakket. De Raad van Bestuur had namelijk besloten om de medewerkers weer eens te te verrassen met een Kerst­pakket. Want een verrassing moest het blijven. Henrieke bezocht deze zomer in het diepste geheim, ondanks bijna tropische temperaturen, een groot­handel voor kerstpakketten. Je wordt dan wel met veel egards ontvangen als je een paar duizend kerstpakketten komt afnemen. Het kerst­pakket zal op de verschillende afdelingen met enig ceremonieel worden uitgedeeld.

Verdwenen kerstpakketten en maffiapraktijken
In de loop der jaren is er met enige regelmaat over het kerst­pakket geschreven in het toenmalige personeelsorgaan Folio. Bijvoor­beeld in het tweede nummer van dit blad van het jaar 1996, Lentis heette toen GGZ Groningen en bestond uit een aantal verschillende stichting­partners. Het beleid rond kerst­pakketten was niet gelijk. Dennenoord haakte af. Alle bezuinigingen op het personeel maakte het irreëel om met geld te gaan strooien. De andere stichting­partners, de RIBW, Groot Bronswijk en de RIAGG gingen als de wiede­weerga op zoek naar een passend kerst­cadeau. Het lukte om een mooi pakket samen te stellen en in te kopen. Maar wat gebeurde er, een hele vracht­wagen van Van Gend en Loos met kerst­pakketten raakte zoek. Het leken wel maffia­praktijken. Een in allerijl verzonden nood­zending kwam wel aan, maar kon niet worden uitgepakt omdat het magazijn was gesloten. De wagen vond elders onderdak. Het bizarre van dit verhaal is dat de vracht­wagen met kerst­pakketten nooit is terug­gevonden. Dit haalde de voor­pagina van het Nieuws­blad van het Noorden. Maar het wordt nog gekker. Ook een nabestelling van de RIAGG komt niet aan. Er verdwijnt een complete pallet met kerst­pakketten. Ook dit mysterie wordt nooit opgelost.

De vrachtwagen met kerst­pakketten nooit is terug­gevonden

De pizzapan.
Iets dergelijks had ik nog nooit gezien.

Heggenscharen
In het jaar 2002 had Gerard Dikken, redacteur van Folio, een zeurderig stukje geschreven over het kerstpakket. Het kwam er op neer dat er geen moer deugde van wat er in het jaar ervoor in het kerstpakket had gezeten. Van­wege zijn negativistische gezever werd hij door het hoofd van de inkoop uit­genodigd om samen met hem het volgende kerst­pakket samen te stellen. Gerard zelf wilde wel graag een elektrische heggen­schaar als kerst­verrassing. Zijn suggestie werd niet over­genomen. Niet zozeer van­wege de kosten, maar vanwege het feit dat het voorkomt dat er in een gezin meer dan een persoon bij GGZ Groningen werkt. Daar zouden dan twee of drie heggen­scharen binnen­komen. Vorig jaar was het voor­gekomen dat er in sommige gezinnen drie tosti-ijzers arriveerden. Gerard dacht dat het samen­stellen van een kerst­pakket niet veel meer was dan met een buiten­model bood­schappen­karretje langs de schappen rijden en er links en rechts wat in kieperen. Hij ontdekte dat een beetje kerst­pakket een thema heeft. Uit­eindelijk kwamen ze toen uit op een pakket waarbij de kleuren van de verschillende onderdelen elkaar niet ‘bijten’ en waarvan het thema spannend maar niet te heftig is. En dan maar hopen dat iedereen er blij van wordt.

De pizzapan
Over het kerst­cadeau van 2006 schreef ik destijds in de Folio het volgende: ’Zit hij nog in de doos of is hij al in bedrijf? In het kerst­pakket was het een voor­werp dat niemand over het hoofd heeft gezien: de pizza­pan. Iets dergelijks had ik nog nooit gezien. Een koekenpan met een stekker eraan. Bij het uit­pakken van het pakket werd de bedoeling duidelijk, mede door de aan­geboden ingrediënten: potje saus en deegbodems. Op een mooie zondag­middag wordt de aanwinst uit het keuken­kastje bevrijd. We hebben de tafel gezellig gedekt met allerlei bakjes, gevuld met bouw­stenen voor de aan tafel te bereiden pizza. Ik heb de kabelhaspel uitgerold en onder de tafel geïnstalleerd. De stekker in de pan en het feest kan beginnen. Erg veel vertrouwen heb ik er niet in. Tijdens de montage van het handvat op de glazen deksel was er gelijk al iets mis gegaan. Met een bij­geleverde schroef moest het hand­vat worden bevestigd. Ik draaide de schroef hard aan. Dat was meer dan het handvat kon hebben. Pang! zei het ding en er vloog een behoorlijk stuk vanaf. Onmiddellijk herinner ik me het tosti­apparaat dat we een paar jaar geleden in ons kerst­pakket aan­troffen. Daar vlogen ook onder­delen af. Middels een grote ruilactie kreeg iedereen een ander apparaat, dat overigens bij ons ook weer snel sneuvelde.’

De candypot van de Cadeau Carrousel
‘Ieder jaar was het een schier onmogelijke taak om het de mede­werkers naar de zin te maken. Dus verzon men een list voor het kerst­pakket: Iedereen mocht zijn eigen pakket kiezen. Dus allemaal inloggen op de Cadeau Carrousel van de Makro en kiezen maar.’ Jannie Strijk, hoofd­redacteur van Folio schrijft in het eerste nummer van 2008 een artikel over haar ervaring met het keuzeproces bij het digitaal uit­zoeken van kerstpresentjes. Bij haar eerste bezoek aan de site fantaseerde ze erover wat allemaal mogelijk was, een friteuse, een relaxpakket, een elektronisch dart­board, een chocolade­pakket en nog veel meer. Toen ze haar gezin erbij betrok werd het er niet eenvoudiger op, ze zagen wel iets in een tassenset of gereedschaps­koffer. Veel collega’s hadden niet een echt kerstgevoel bij deze gang van zaken. Men miste de opwinding van de aan­komst van de kerst­pakketten op de afdeling en het gevoel van spanning over wat er in zou kunnen zitten. Jannie houdt ook van verassingen, dus ze kiest voor het Verrassings­pakket. Dit wordt een paar dagen later bij haar thuis bezorgd. Traditie­getrouw zit de hele familie klaar. De doos gaat open. Op de bodem van de feestelijke doos liggen naast de marsh­mallows, koekjes, jam en snoepjes een metalen deksel met wel duizend stukjes glas. Waar­schijnlijk een gesneuvelde snoeppot. Nog net op tijd, voor haar gezinsleden kunnen toe­slaan, zegt ze. ‘Niks openen, ik ga er morgen achter­­aan, waar­schijnlijk moet de doos geruild worden.’ Jannies tele­foontjes met de helpdesk van de Cadeau Carrousel resulteren niet in een nieuwe candypot, zo blijkt het kapotte item te heten. Als ze terloops de inkoper van de kerst­pakket informeert over haar ervaringen belt hij de leverancier. Een tele­foontje van hem en ze krijgt de volgende dag al een mailtje dat ze haar candy­pot kan komen ophalen. Ze was overigens niet de enige die koos voor een verrassings­pakket. Het overgrote deel van het personeel koos ervoor. Dus de charme van een kerstpakket is dat het een verrassing is!

De charme van een kerst­pakket is dat het een verrassing is!