Een paar daagjes kloosteren
Door Mariëlle Rodenburg
Als er één ding is in het aanbod van de dienst geestelijke verzorging waar cliënten van Lentis zo enthousiast over zijn dat zij er al maanden van tevoren over beginnen, dan zijn het wel de kloosterreizen. Jaarlijks worden er in de zomer twee reizen georganiseerd waar cliënten van Lentis zich vanuit de hele provincie op inschrijven. In januari beginnen de vragen al te komen: ‘Weten jullie al waar we dit jaar naartoe zullen gaan?’ Er wordt over gespeculeerd, voor gespaard en naartoe geleefd. Dit jaar was de eerste bestemming bij de Zusters Franciscanessen in Denekamp en in augustus gaat de tweede reis naar Doetinchem.
Voor het eerst ging ook een verpleegkundige mee. Sanne, verpleegkundige en activiteitenbegeleider op Olmenstaete, maakte mogelijk dat ook bewoners die afhankelijk zijn van de zorg voor ADL dit keer mee konden op reis. ‘Eigenlijk zou iedere verpleegkundige dit een keer mee moeten maken,’ zegt Sanne over de trip naar Denekamp. Geestelijk verzorger Peter de Rijk vertelt hoe het idee voor de kloosterreizen jaren geleden ontstond. ‘Dit jaar is het de 25e jaargang. In 1997 had de Inspectie zich kritisch uitgelaten over magere aanbod aan activiteiten in de zomerperiode. In het voorjaar daarop zijn we eens met een groepje om tafel gaan zitten, wat zouden we kunnen bieden in de zomer? Een van de bewoners van het terrein had zelf graag het klooster in gewild. In gesprek met hem kwamen we op het idee voor een kloosterreis als zomeractiviteit.’
Dat jaar gingen Peter de Rijk en collega Erica Dompeling voor het eerst met een busje cliënten op pad. Een traditie werd geboren. Drie dagen en twee nachten leeft de groep mee met het ritme van de kloosterlingen. In Doetinchem wordt er nog zes keer per dag een dienst gehouden door de Benedictijner monniken. Van het ochtendgloren om 06:15 uur tot de avondschemering om 20:30 uur. In Denekamp is dat wel anders. Daar geeft de geestelijke verzorging zelf meer invulling aan het programma. De zeven Indonesische zusters die het klooster en gastenverblijf daar runnen ondersteunen zo ook de 52 oudere zusters die op het terrein wonen. Het prachtige landgoed en de mooie omgeving maken dat cliënten er echt even uit zijn. Een van de deelnemers bleef zich verbazen over de keurig bijgehouden tuin. ‘Geen papiertje op de grond, geen takje zit verkeerd. Paradijselijk is het hier!’ Het is iedere keer weer mooi om te zien hoe de groep tijdens de kloosterreis eigenlijk een grote familie wordt. Iedereen mag zijn wie hij is. Dat wil zeggen, op één punt na: Zuster Christella informeerde ons bij aankomst dat de boete van de brandweer voor vals alarm - duizenden euro’s hoog - voor de aanstichter zou zijn! Roken op de kamer was dus uit den boze. Hoewel er incidenteel wel een verdachte geur op de gang hing bleef het uitrukken van de brandweer gelukkig uit.
Het gastenverblijf met eigen badkamer was luxe voor de cliënten. De heerlijke maaltijden en activiteiten boden structuur aan de dag. Hoe leuk is het om een uitstapje naar het dorp te maken, of een museum. Of om een terrasje te pakken met elkaar. ’s Avonds werden er met de geestelijke verzorging liederen gezongen in de kapel, spelletjes gespeeld en geschilderd. ’s Morgens na het ontbijt werden er ontspanningsoefeningen gedaan en kon er aangesloten worden bij een meditatieve stiltewandeling. Wie wil mag meedoen, maar niks moet.
In dat laatste schuilt misschien wel de succesformule van de kloosterreizen: de uitnodiging om mee te doen aan het programma ligt er, maar dat is niet het doel op zich. Het doel is dat bewoners er even écht uit zijn, proeven van een andere sfeer, een bijna heilige maar ook open en gezellige sfeer. Na twee nachten is het voor de meesten echter ook weer mooi geweest. Dan keert het gezelschap met een voldaan gevoel weer naar huis.