Door Anne Helmus
Helmus zoekt
een leuke camping
Ons uitzicht bestaat uit een enorme caravan met daarvoor een partytent. Her en der staan plastic roze flamingo’s en tuinkabouters in vele soorten en maten. In de partytent zit een clubje campinggasten aan het bier en Hazes klinkt uit een grote speaker. Ik loop even naar de kantine om frietjes te halen en sluit me aan bij een lange rij. Na een kwartier ben ik aan de beurt. De wachttijd wordt veroorzaakt door de grote bestellingen van omvangrijke klanten. Die avond komen we moeilijk in slaap. De overburen zijn onvermoeibaar en hun stemmen worden steeds luider door de toenemende inname van alcohol.
De camping, waar we vandaan kwamen, was van een totaal andere orde. Het was er druk maar gezellig. Ons busje mochten we parkeren op het laatste plekje links van het toiletgebouw en rechts van het terras waar een groepje mannen, sommigen met een knotje in het haar, met elkaar zit te kletsen. Tijdens een wandeling op de camping komen we bijzondere bouwsels tegen: zelf getimmerde huisjes, domes en indianententen. Een ‘gestrand motorjacht’ wordt ook verhuurd als onderkomen. Even verderop is een groepje meisjes bezig een beekje leeg te vissen. Een vader benoemt steeds de vangst in de schepnetjes, voordat ze in een gereed staande emmer terecht komen. Tegen etenstijd rijden er een paar foodtrucks het terrein op, er ontstaat een festivalsfeer. Jonge vrouwen in fleurige jurkjes spoeden zich naar de beschilderde bussen om een verantwoorde hap te bestellen. Deze zomer zijn we in Nederland gebleven -u weet wel waarom- en vertoefden we op verschillende campings. We ontdekten dat er voor elke doelgroep een camping is te vinden. Net als in het dagelijkse leven zoeken mensen met gelijke kenmerken elkaar op. Het ene lijkt het andere uit te sluiten. Laatst hoorde ik iemand zeggen: ‘Je denkt toch zeker niet dat ik op die camping met al die tokkies ga staan!’ Jongeren willen niet tussen die suffe pensionado’s staan. De liefhebber van natuurcampings mijdt de grote recreatieparken. Hoe dan ook, voor iedereen is het fijn om eens even in een andere omgeving op een andere locatie te zijn. Bewoners van psychiatrische ziekenhuizen wonen -zonder dat ze het soms zelf in de gaten hebben -op A-locaties, vlak bij zee of in een bosrijke omgeving. Ondanks hun mooie woonplek willen zij er ook wel eens uit. Bij mijn weten is het nog door niemand overwogen om cliënten tijdelijk te laten ruilen van woonstee. Bijvoorbeeld bewoners van Dennenoord in Zuidlaren gaan ruilen met cliënten die wonen in een instelling in de buurt van Bakkum aan zee. Ook zou je ervoor kunnen kiezen om hele afdelingen tijdelijk te verplaatsen. Bewoners van Beschermde Woonvormen, die dikwijls in stedelijke gebieden liggen, kunnen ook gemakkelijk ruilen met een andere BW in een leuke stad. Cliënten kunnen dan net als andere burgers vakantie vieren in eigen sfeer en comfortzone, met gesloten beurs, ook niet onbelangrijk.