Portret
Henk Boonstra: Een veelzijdige man
door Anne Helmus
Het beschrijven van de kamer van Henk zegt veel over wie hij is. De wanden van de kamer zijn rijk gedecoreerd met foto’s en schilderijen: eigen werk en dat van vrienden. Dicht bij het raam is een hoek ingericht met een collectie Indonesische houtsnijkunst. Een echte nog goed gevulde sigarettenautomaat van het type dat je vroeger in de horeca aantrof en een lichtbak met reclame voor shag van het merk Javaanse jongens, nemen een centrale plek in. Hij vraagt of ik het erg vind als hij rookt. Niet echt. Dus hij steekt er maar weer eentje op. Henk is een beetje zenuwachtig om geïnterviewd te worden, al gauw voelt hij zich wat meer ontspannen en slaat hij zich er goed doorheen. Hij woont sinds 2010 in BW Helpman en is altijd nog erg tevreden met deze woonplek.
‘Blikkramp is de hel op aarde’ Henk: ‘Voordat ik hier terecht kwam ben ik wel vijftien keer opgenomen geweest op verschillende plekken. De diagnose die men mij heeft gegeven is schizo affectieve-stoornis, dit houdt in dat ik manisch, psychotisch en depressief ben geweest. Ik ben zo vaak opgenomen geweest, omdat ik steeds blikkramp (= kramp van de oogspier) kreeg. Blikkramp is de hel op aarde, daardoor stopte ik met de medicijnen en ging het steeds weer mis en was een opname nodig. Na veel mislukte pogingen om voor mij de goede medicatie te vinden heeft de psychiater Rikus Knegtering mijn medicatie teruggebracht van negen naar vier soorten pillen. Sindsdien heb ik geen last meer van die vreselijke blikkramp en is het leven een stuk aangenamer geworden. Tijdens de opnames heb ik veel meegemaakt. Ik heb een keer drie maanden in een isoleercel doorgebracht. Nog steeds weet ik niet waarom dat was. Om de tijd door te komen maakte ik in de cel tekeningen en gedichten. Voordat ik hier in kon trekken heb ik nog een tijd in een piepklein kamertje gewoond in Lindenhoek op de Lentis-locatie in Zuidlaren.’ Belangrijk dat ik bezig blijf ‘Toen ik hier terecht kwam was dat echt een openbaring: wat een ruimte. Het gaat nu goed met me. Wel is het belangrijk dat ik bezig blijf. Ik ben lid van de Proza- en Poëziegroep, volg een cursus grafiek en maak in opdracht voor iemand een kunstwerk.’ Henk is zeer productief. De gang die toegang geeft tot zijn kamer hangt vol met werk van hem. Soms gemaakt tijdens een van zijn opnames of in een activiteitencentrum. Hij is gek op muziek en zelf ook actief op dat vlak. Hij speelt op de drumcomputer in de band Fuzzy Logic.
Voelde me als kind al aangetrokken tot dat land Ik vraag hoe hij aan die houten beelden komt. Henk begint helemaal te glimmen en vertelt dat het souvenirs zijn van een aantal reizen die hij heeft gemaakt naar Indonesië. ‘Sinds ik geen last meer heb van blikkramp kan ik dat soort dingen ondernemen. Samen met mijn twee vrienden Paul en Bert zijn we nu inmiddels drie keer naar Indonesië geweest. Het is gek maar ik voelde me als kind al altijd heel erg aangetrokken tot dat land en schijn toen gezegd te hebben dat ik er een keer heen zou gaan. Nou dat is dus uitgekomen. Toen ik daar voor het eerst kwam voelde ik me daar meteen thuis. Het hotel, het zwembad, de marktkraampjes en de kleine bruggetjes over het water en de mooie natuur. De aardige mensen en natuurlijk het heerlijke eten. Als we daar zijn met zijn drieën hebben we een lokale gids die ons naar de mooiste plekjes brengt waar je normaal niet zo snel zou komen. Wat ook indruk op me maakte was een bezoek aan een apenreservaat en de tempel Borobudur en dan die Gamelanmuziek, die is helemaal te gek.’
Gedichten op YouTube Naast schilderen en muziek maken is het maken van gedichten nog een passie van Henk. Hij heeft onder andere opgetreden in Forma Aktua en de voorleessalon te Stedum en op allerlei andere gelegenheden. Nu met Corona is het allemaal wat minder en leest hij voor op YouTube filmpjes die hij samen met een vriend maakt. Hij heeft ook een bundel uitgegeven met de titel ‘Pennenvruchten uit een troebele geest’. Zijn dwergpapegaaien kunnen dankzij hun ruime kooi lekker heen en weer springen van de ene stok naar de andere. Wel gezellig die beestjes vindt Henk. Hij heeft een aantal vriendinnen gehad. ‘Geen eenvoudige dames.’ zegt Henk. ‘Sommigen waren verslaafd of hadden borderline. Ik heb heel wat met ze meegemaakt. Voorlopig begin ik daar niet weer aan. Ik heb een leuk sociaal leven met veel vrienden die ik buiten ergens ontmoet of die ik hier ontvang. Als ik hier achter op het terras ga zitten heb ik snel aanspraak van een medebewoner.’ Ik maak nog een paar foto’s van Henk zijn kunst en zijn bijzondere interieur.