Leven na Lentis
Even zoeken en ik vind de tuin van Helen. Aan het einde van een lommerrijk laantje zie ik haar al zwaaien achter het raam. We beginnen met een lekker appelgebakje bij de koffie. Binnen kijk ik vol bewondering rond in de grote lichte woonkamer annex keuken. Later meer hierover.
De tuin van Helen
De tuin die rondom het huis ligt is Helens grote passie Weinig pensionado’s zullen het haar na doen. Want om kwart over zes in het begin van de lente kun je Helen al vinden in haar tuin. ‘Heerlijk om zo vroeg te beginnen. Het licht is dan zo mooi en de natuur komt dan echt los. Na wat rommelen in de tuin en de slakken het riet te hebben ingegooid, begin ik pas aan het ontbijt. Een voordeel is ook dat je op dat tijdstip heel gemakkelijk de slakken kunt vangen.’ Deze huisjesslak en andere slakken zijn dit jaar een ware plaag voor de tuinliefhebber. Om biervallen te plaatsen is de tuin van Helen veel te groot. ‘Dan moet ik wel heel veel jampotjes met bier ingraven, dat gaat me wel een kratje per week kosten.’
Ook de wilgen krijgen een knipbeurt Helen is negenenzestig. Op haar drieënzestigste kon ze via een regeling met pensioen. Ze is opgeleid als analytisch psychotherapeut en groepspsychotherapeut en werkte onder andere als psychotherapeut bij de studentenhulpverlening in de stad Groningen. Toen deze vorm van hulp stopte kon zij ook stoppen na nog kort buiten Groningen te hebben gewerkt. ‘Rond die tijd werd er ook borstkanker bij mij gediagnosticeerd. Echt waar: Op de eerste dag van mijn pensioen lag ik op de operatietafel voor een borstoperatie. Ik zei tegen de chirurg en zijn team: ‘Dit is de eerste dag van mijn pensioen. Maak er iets moois van!’
VOLORATION
Twee Duitse mannen doken hier gelijk het riet in en ontdekten allerlei bijzondere planten
Het klinkt misschien een beetje raar, maar de eerste periode van mijn pensionering gaf het feit dat ik na de operatie voor mijn eigen herstel moest zorgen, structuur aan mijn leven. Na die periode ben ik haast als een gek allerlei cursussen gaan volgen. Beeldhouwen, zangles, cursus filosofie etc. Ik kwam niet echt tot rust. Altijd was ik al wel hier in de tuin rond het huis bezig. Ik kreeg er echt lol in en de tuin werd steeds mooier en uitgebreider. Ik heb me toen ook aangesloten bij de vereniging Groei en Bloei en de tuin open gesteld voor bezoekers.’
Op het moment dat ik een bezoek breng aan Helen zijn er weer tuindagen aanstaande. Er moet nog veel werk worden verzet om de tuin in topconditie, klaar voor bezoek, te krijgen. De wilgen krijgen nog een knipbeurt en het gras moet worden gemaaid. ‘Ook heb ik me aangesloten bij de grensoverschrijdende club Het tuinpad op/ In Nachbars Garten. Pas na een heuse keuring wordt je toegelaten tot die club. Ze komen met een delegatie je tuin bekijken. Twee Duitse mannen, leden van de keuringscommissie, doken hier gelijk het riet in en ontdekten allerlei bijzondere planten. De tuin van Helen grenst aan een natuurgebied dat door Natuurmonumenten is gekocht en bestaat uit een waterpartij en riet. De tuin maakt daardoor een weidse indruk en heeft door de omliggende bosschages tegelijkertijd een besloten karakter.
Petit fours en boeketten ‘Met enige regelmaat wordt mijn tuin ook bezocht door leden van andere verenigingen uit het land. Dan komt er bijvoorbeeld een telefoontje van de Nederlandse Tuinstichting dat er een groep uit Salland langs wilde komen. Toen ze hoorden dat de tuin aan een natuurgebied grenst werden ze nog enthousiaster. Tijdens zo’n bezoek verzorg ik ook de catering, kleed alles leuk aan met boeketten en petit fours. Ook kunnen kleine gezelschappen aangesloten bij een tuingroep het huis binnen bekijken. De vormen en kleuren van het huis zijn terug te vinden in de tuin. Soms breng ik dan ook weer een bezoek aan de tuinen van de leden uit Salland en zo ontstaan er af en toe contacten over en weer’ ‘Met andere mensen samen iets doen geeft me energie en heeft voor mij een duidelijke meerwaarde. Ook vroeger in mijn werk had ik de voorkeur voor groepswerk. Samen met collega’s iets opzetten en verder ontwikkelen. Ik bewaar wat dat betreft goede herinneringen aan de periode dat ik in Winschoten werkte. Met collega’s samen verzorgde ik allerlei psychotherapiegroepen, zelfs een Armeense vrouwengroep en ik zette een Running groep op.
Waar ik nu ook heel veel plezier aan beleef is de wandelgroep, die ik startte in het jaar van mijn prepensioen Deze groep heeft ook vier Lentiscollega’s en veel andere wandelaars. En is zo langzamerhand uitgegroeid tot een club van vijftien personen. Doordat iedereen beurtelings een route uitstippelt is het steeds weer een verrassing waar we gaan lopen. Huis en tuin! ‘We wonen nu twintig jaar op deze plek. De bungalow is door een bevriend architect, Govert de Leeuw ontworpen. Indertijd zijn we erg nauw bij het proces van ontwerpen betrokken geweest. Ook in praktische zin hebben we veel meegeholpen.’ De kamer-keuken is een grote hoge rechthoekige ruimte waar veel licht en tuin binnenkomt. De andere ruimtes zijn lager en organisch van vorm. Samen met Helen maak ik een wandeling met haar door tuin. Eerst wandelen we door het gedeelte met prairie planten en lavendel. We staan even stil bij de moestuin en bewonderen de rozen. We eindigen op de vlonder waar allerlei subtropische planten staan die in de aanwezige kas overwinteren. Helen laat me uit en gaat zo direct weer aan het werk in de tuin. Want ben je met pensioen dan ga je wat doen.