Vanmiddag was ik bij Jos Schultinge, lid van de Proza en Poëziegroep van Lentis
Jos is een makkelijke prater
ik hoef hem weinig vragen te stellen
Door Anne Helmus
Jos is 60 jaar en heeft ruim 40 jaar geleden een zwaar auto ongeluk gehad waarbij hij hersenletsel opliep en linkszijdig verlamd raakte. Hij zat in havo 5 en ze hadden hun eerste examens achter de rug, dat moest gevierd worden. Het feestje was in Dokkum waar hij op school zat en hij zou aanvankelijk bij iemand blijven slapen. Gedurende de avond veranderde hij van gedachten en ging hij toch op de fiets naar huis, naar Broeksterwoude. Onderweg is hij aangereden door een auto, zwaar gewond met een schedelbasisfractuur kwam hij in het ziekenhuis terecht. Drie maanden heeft hij in coma gelegen en daarna had hij, zoals gezegd, hersenletsel en is hij linkszijdig verlamd.
Na maanden revalidatie in Beatrixoord ging hij weer bij zijn ouders wonen. Terug naar de havo ging niet, Jos heeft de mytyl mavo in Hoogkerk gedaan. Aanvankelijk met de taxi bij zijn ouders vandaan, later ging hij in Groningen wonen. In Groningen heeft hij op verschillende plaatsen gewoond, onder andere aan de Schoolholm, waar hij slaaphuis de Druif als achterburen had. De daklozen stonden soms zo in zijn woonkamer. Er werd steeds meer gestolen en toen er op een bepaald moment een steen door de ruit ging besloot hij te vertrekken. Op enig moment trok Jos samen met een vriend naar Bangladesh, zijn vriend ging op familiebezoek. Het was een bijzondere tijd, zijn vriend verbleef voornamelijk bij zijn familie en hij moest zichzelf zien te vermaken. Jos had geld meegekregen van zijn ouders om een ontwikkelingsproject op te zetten. Op iedere hoek zaten bedelaars, het raakte hem en hij was vrijgevig, hij zou een boek over kunnen schrijven. Uiteindelijk was zijn geld op en moest hij naar de ambassade om te kunnen eten. Zijn belevenissen zette hij op papier voor zijn familie, die er ondertussen een hard hoofd in had dat Jos daar met zijn handicap in Bangladesh zat. Hij kreeg veel positieve respons op zijn brieven, jammer dat ze niet bewaard gebleven zijn. Naar aanleiding hiervan raadde men hem aan om iets met schrijven te gaan doen. Terug in Nederland kreeg hij tijdens een schrijfcursus een vriendin waarmee hij lang samen is geweest. Samen deelden ze het schrijven maar hadden bijvoorbeeld ook een krantenwijk en werkten als vrijwilliger bij Stadsboerderij de Wiershoek. Via zijn vriendin kwam Jos bij de Proza en Poëziegroep van Lentis terecht. Jos is mogelijk een vreemde eend in de bijt bij deze groep, daarvan is de doelgroep uiteindelijk mensen met psychische problemen, maar hij voelt zich er heel erg thuis, ze vinden hem een echte dichter. Zelf twijfelt hij daaraan en vindt anderen uit de groep veel beter. Vervolgens draagt hij me met de juiste intonatie, uit het hoofd, een paar gedichten voor. Het zijn mooie verzen met spitsvondige taal. Jos haalt veel inspiratie uit de natuur en religie. Hij schrijft ook prachtige gedichten over de liefde.
Jos is een bijzondere man die steeds weer de positieve kant
Kijkje in eigen hoofd Onlangs is hij voor onderzoek naar de afdeling neurologie geweest in het UMCG, omdat de indruk bestond dat hij vergeetachtiger werd en men wilde kijken of er meer speelde dan het bestaande hersenletsel. Bij dit onderzoek werd er onder andere een MRI gemaakt en hiermee kreeg Jos een kijkje in zijn eigen hoofd. Hij schrok enorm toen hij een grote zwarte vlek op de foto zag. De mensen die het onderzoek hadden uitgevoerd waren verrast en hadden veel respect voor de zelfstandige manier waarop Jos functioneerde. Zijn hersenen functioneren nog behoorlijk goed, gezien de schade die hij heeft, maar Jos heeft wel een doorverwijzing naar Beatrixoord gekregen waar ze met een multidisciplinair team kunnen kijken of en waar er nog dingen verbeterd kunnen worden.
Bijzondere man Jos is een bijzondere man die steeds weer de positieve kant van het leven zoekt. Hij woont normaal gesproken zelfstandig in een leuk huis met een flinke tuin in Sauwerd. Hij heeft in verband met zijn hersenletsel begeleiding vanuit Noorderbrug en zijn huishouding doet hij met behulp van thuiszorg. Tijdens de huidige lockdown woont hij een groot deel van de week bij zijn vriendin in Groningen. Hij vermaakt zich naast het dichten in de natuur. Hij wandelt en fietst met zijn lief en haar hond, schaakt op de tablet, leest, tuiniert, knutselt met veel animo heerlijke maaltijden op tafel. Hij doet aan toneel bij Geestkracht 11 werkt een middag in de week op de Onstaheerd in Sauwerd.
De eerste schrijf opdracht die Jos kreeg ging over een ui.
O ui bloembol met smaak als tranen me het zien onmogelijk maakt dan zal ik je ruiken o ui jij hebt vele talenten de winden zijn niet van de lucht
Psalm ik bid u heer het leven dragelijk te maken over me te waken vouw mijn handen heer het is tussen u en mij Ik vouw mijn handen heer, ik denk, ik wil niet denken, wat wil hij
Drentse A ik weet niet waarom ik hier ben ik kan even nergens anders zijn wat me omgeeft raakt me aan levend water gaat zijn weg doorgaan doorgaan...
Kwatrijn Drentse A morgen ga ik kanoën met Maria als dat nou leuk wordt ga ik overmorgen met Gretha we hebben een heel leuk hondje Guusje is haar naam Zij heeft een heel aardig kontje en kan op twee pootjes staan