Aandachtspunten voor een toekomstbestendige ggz ‘Wij en andere ggz-organisaties zijn bezig met oplossingen op de korte termijn: Friesland plaatst borden bij ons voor de deur, we zetten recruitment in, maken advertenties, zorgen voor een goede werk­omgeving waarin mensen zich gesteund en vrij voelen om hun werk goed te kunnen doen. Dat is allemaal heel belangrijk, maar het is corvee: doe je dat niet, dan ben je direct al af. We moeten verder kijken. In een landelijke aanpak zijn we bezig om te kijken naar drie punten om de ggz toe­komst­bestendig te maken.’ De instroom verminderen ‘We moeten een heel ander gesprek gaan voeren. Dat moeten we landelijk doen. Als maat­schappij moeten we nadenken waar we de medewerkers van de ggz voor willen inzetten en waar niet voor. Je ziet in landen waar je niet op iedere hoek een zorginstelling hebt al allerlei op­lossingen. In Australië leveren ze bijvoorbeeld zorg met een avatar. Bij de een­voudige ggz-vragen, mag je zelf je hulp zoeken op internet, zonder dat je daar in eerste instantie ggz-mede­werkers voor nodig hebt. De kennis die je als specialistische ggz hebt, moet je in de samen­leving gebruiken om andere partijen te ondersteunen, zodat die hun werk beter kunnen doen. Zo breng je het kennis­niveau omhoog zonder dat je steeds meer medewerkers in gaat zetten. Je zult er ook met elkaar over na moeten denken hoe je de samenleving mentaal weerbaarder kunt maken. Meer aan­dacht voor de leefstijl van mensen, maar ook voor een vraagstuk als armoede.’ Goede inzet van mensen ‘Met de mensen die er zijn moeten we het werk zo slim mogelijk inrichten. In de tijd van de markt­werking was er vooral focus op het specialisme. Maar als we in ons vakgebied maar door blijven specialiseren tot superspecialisme, dan hebben we niet voldoende mensen om de zorg te leveren. Kennis­ontwikkeling moet er wel zijn. Wat we vooral nodig hebben zijn generalisten. Mensen die zowel stemmings­stoornissen, ontwikkelings­stoornissen als psycho­sociale stoornissen kunnen behandelen. Specialisten moeten er wel zijn, maar die moeten hun kennis inbrengen bij de generalisten. Je hebt beide groepen nodig, maar juist mensen die in de breedte kunnen werken, die zich goed voelen bij netwerken, gemakkelijk mensen inschakelen om even mee te denken. Die groep zijn we veel minder gaan waarderen – dat had in de periode van de markt­werking minder status. En dat moet gaan veranderen. We moeten de jonge generatie specialisten, met een andere bril op opleiden. We moeten het gesprek daarover voeren met professionele staf en met jonge professionals in opleiding. En vergeet vooral ook de inzet van ervarings­deskundigen, agogen, verpleeg­kundigen, andere zorg­disciplines en het samen­werken met naasten niet. Over de hele breedte is het nood­zakelijk samen te werken en optimaal gebruik te maken van ieders invalshoek’.