Door Anne Helmus


Wat meer lichtheid zou prettig zijn

Hans Steinebach is voorzitter van de Centrale Cliëntenraad (CCR). Gedurende lange tijd was hij History teacher op de Internationale school, een onderdeel van het Maartenscollege in Haren. Door allerlei omstandigheden kon hij eerder stoppen met werken, door middel van een goed sociaal plan. ‘Financieel ben ik er wel op achteruit gegaan en ik heb nog steeds een sollicitatieplicht. Nog zeven jaar doorploeteren als docent zag ik eigenlijk ook niet zo zitten.’ Hans zoekt nu een baan in het sociale domein, ondersteuner van de cliëntenraad, ambtelijk secretaris, iets in die sfeer.

Bitatio atus blabo


Mijn vader is nogal geschonden uit de oorlog gekomen. Dat heeft zeker een rol gespeeld

Maar voorlopig is hij met hart en ziel voorzitter van de CCR. Hans heeft zelf ervaring met psychische problemen. ‘Sinds mijn jeugd heb ik al last van depressies. Als kind al was ik perfectionistisch en had ik een sombere kijk op zaken. Tweede generatie problematiek. Mijn vader is nogal geschonden uit de oorlog gekomen. Dat heeft zeker een rol gespeeld.’ Hans is gescheiden en heeft drie dochters en woont nu samen met zijn vriendin. ‘Na mijn vijftigste had ik het heel zwaar en zag ik het echt niet meer zitten. Ik heb verschillende therapieën gevolgd en medicijnen gebruikt. Rond 2015 is de weg terug ingezet en lachte het leven me weer toe.’ Hij was al lid van de cliëntenraad van de Volwassenenpsychiatrie en is na een succesvol verlopen sollicitatieprocedure voorzitter geworden van de CCR.


Zichtbaar zijn


Hans heeft duidelijke opvattingen over het functioneren van cliëntenraden. ‘In de medezeggenschap moet je wat te vertellen hebben. Zichtbaar zijn is hierbij van belang. Bij belangrijke beleidswijzigingen wordt nog wel eens vergeten om de cliëntenraden te raadplegen. Dat zie ik niet als onwil. Ik vind het dan van belang om zelf stappen te zetten om de belangen van de cliënt in het nieuwe beleid te waarborgen. Er verandert veel binnen de medezeggenschap. Vaste rituelen zoals locatiebezoek aan afdelingen zijn komen te vervallen. We komen nu zelf meer in beweging en moeten ons pro-actiever en meer outreachend opstellen. Zelf stappen zetten in plaats van afwachten en achteraf commentaar leveren op ongewenste ontwikkelingen.


Energie slurpende rituelen


‘Contact krijgen en houden met de achterban, de cliënten van Lentis, blijkt nog niet zo eenvoudig. Het communiceren zou veel gemakkelijker zijn als de raad kon beschikken over bijvoorbeeld de e-mailadressen van de cliënten. De bereidheid om deze adressen te geven blijkt er bij sommige afdelingen wel te zijn. We moeten eerst maar eens uitzoeken of dit wel kan volgens de wet op de privacy.’


Mijn droom is om een tot een vakgroep medezeggenschap te komen met daarin een mix van professionals en cliënten en zo samenwerking tot stand te brengen. Om over dit idee en andere zaken met betrekking tot de medezeggenschap te brainstormen vindt er aan het einde van het jaar een Medezeggenschapsconferentie plaats met als doel draagvlak te creëren voor een cultuur die het bedrijf beter zal maken.


Om het functioneren van de leden van de raad te ondersteunen zou ik functioneringsgesprekken in willen voeren. De vergaderstructuur is ook iets waar ik over nagedacht heb. Voordat je bij de echt belangrijke zaken bent aangeland ben je eigenlijk al moe van de vaste vergaderrituelen als notulen, ingekomen stukken, mededelingen et cetera. Dit slurpt energie. We moeten kijken hoe dit beter kan.’


Digitaal platform


Misschien moeten we toe naar een digitaal platform waar bijvoorbeeld bij een adviesaanvraag al allerlei suggesties geplaatst kunnen worden, dat spaart enorm veel tijd tijdens het vergaderen. Zelf moet ik uitkijken dat ik niet te veel in een keer wil. Anders haken mensen af. Ik sprak iemand van de regio Noord Holland Noord die op een dergelijke wijze werkt waarbij de helft van de leden is afgehaakt door de veranderde werkwijze. Je moet wel over digitale vaardigheden kunnen beschikken om hier in mee te kunnen komen.’



Bitatio atus blabo


We moeten eerst maar eens uitzoeken of dit wel kan

Bitatio atus blabo


Wat meer lichtheid binnen de organisatie zou prettig zijn

Eigen opname was levensreddend


‘Om meer mensen bij de ontwikkeling van de zorg en de medezeggenschap te betrekken lijkt het me zinvol om een aantal actuele onderwerpen een paar keer per jaar met een panel te bespreken. Mensen met een frisse kijk op de zaak kunnen soms met verrassende inzichten komen.’


De CCR is ook betrokken bij het zorgvernieuwingsproject Zorg Dichtbij. De gemeente Oldambt fungeert hierbij als proeftuin. Hulpverleners die voorheen deel uitmaakten van verschillende, gespecialiseerde teams zullen bij elkaar gevoegd worden in nieuwe eenheden. De zorg van een bepaald postcodegebied wordt in zijn geheel van jong tot oud aan hen toevertrouwd. De consequentie hiervan is dat een aantal cliënten een andere hulpverlener zal krijgen en de hulpverleners een andere caseload en andere collega’s.


‘Wij als CCR hebben uiteindelijk positief geadviseerd over deze aardverschuiving in de zorg. Wel hebben we een lijst met mitsen en maren aan deze goedkeuring verbonden. Eentje ervan is dat opname, in deze van schotten ontdane organisatie, mogelijk moet blijven. Voor mij persoonlijk is de mogelijkheid om opgenomen te kunnen worden, levensreddend geweest.’ Voor sommige cliënten kan dit (op termijn) een wijziging van hulpverlener betekenen. ‘Het is voor cliënten misschien best lastig om een nieuwe hulpverlener toegewezen te krijgen. Anderzijds kan het ook heel verfrissend zijn en een nieuwe start betekenen.’


Wat ik nog even kwijt wil is dat ik vind dat er binnen Lentis vaak een zekere zwaarte hangt, een somberheid. Met veel aandacht voor dingen die niet goed gaan, wat niet geregeld is of niet klopt. Honderd procent garanties bestaan niet en alles dichttimmeren kan ook niet. Wat meer lichtheid binnen de organisatie zou prettig zijn.